« منـــو بـــشـنــاس »

ورس 1:
"منــــو بــشـنـــاس"
من سرشار از غم و احساس // من تاریکم پر از اشکال
با گوش پر از فحش و اخطار // از دنیای آدما اخراجم , من و به ذهنت بسپار
من زودتر از این حرفا رفتنیم // پس نمی تونم دنیا رو سخت نگیرم
شکل یه شبکه ی برفکیم // شکل یه کاغذ خط خطیم
یه تصویر عجیب ضرب دریم // که پاییزمو بهار پس زمینم
حقمو محال پس نگیرم // محال هر شب نشینم پای کلمه ها خودکار و دست نگیرم
من خیلی خیلی زود رفتنیم پس همینم
قشنگ شده واسم بعضی کارا // شمردن تعداد ته سیگارا
نوشتن از همه دردای دلم // روی کاغذ حتی رو درو دیوارا
الکی نمی خوام روزام و شب کنم هی // الکی واسه پول شهرت تب کنم هی
وقتی می نویسم یه آدم دیگم // می خوام هرچی که می دونم و رپ کنمش
خسته از دنیا ایست بازرساش // تلاش واسه نمره بیست داوراش
این صدا واسه بی صداتراش // واسه فریاد بستمه شیش کلاس
منو خوب به حافظت بسپار // منو حسم کن "منو بشناس"
اگه دوست داری بیشتر حفظم کنی // ثانیه های شبو بشمار


کروس:
"منوبشناس" بدون استخاره // حرفای تلخ من قصه سازه
سرشار از غم اعتراضه // منو حفظم کن مثه شعر حافظ
"منو بشناس" بینمون اختلاف // دنیای من پر از اقتداره
دنیای من همون اتفاقِ // که توش پره کینه انتقامه [ x2 ]


ورس 2:
واس اون که تو زندگی پیره // واسه اون شبای تار و تیره
واسه اون که تو زندان گیره // جیبش خالی مسیرو می ره بی حس
واسه اون زن بیوه // وقتی چشما می شن بهش خیره
واسه اون که می گفت عشیره // اما حالا شده نعشه ی شیره
واسه کارگر بدون جیره
بستن پینه رو دست ضعیفش // واسه مادر و قلب مریضش
واسه زندگی غرق هزینه // از دست رفتن یه عزیزش این , قصۀ درد عجیبه
دردی که به همۀ سلولای بدن امثال شماها غریبه
واسه کسی که می خواد شرو کمش کنه // کسی که می خواد هیپ هاپ و حمش کنه
  اونی که با راس گفتن ماها مشکل داره // واس خاطر اینکه چپش پره
واسه اداره ها و همه پستای کشکی // واسه بانکا و دزدای شرعی
واسه کار بلدای کار شل کن // واسه راه بلدای راه گم کن
واسه گنده منصبای گردن کلفت // همون ادمای مفت خور
واسه تویی که می دونی یهو پر شدن چیه // لای جمعیت گم شدن چیه
تویی که می دونی یه هو خل شدن چیه // درگیر الکل شدن چیه
گوش کن تو مخت بسپار // هر کلمه ی منو بشکاف
من هستم تا این داستانا هستن
منو حس کن // منو بشناس
من , غمگینم // از دردا و غصه ها سنگینم
بشین به حرفام فکر کن // هر کلمه ی من و حس کن


کروس:
"منوبشناس" بدون استخاره // حرفای تلخ من قصه سازه
سرشار از غم اعتراضه // منو حفظم کن مثه شعر حافظ
"منو بشناس" بینمون اختلاف // دنیای من پر از اقتداره
دنیای من همون اتفاقِ // که توش پره کینه انتقامه [ x2 ]

« تـقـــصــیـر »

ورس 1:
ما چند سالی می گذره که بینمون جنگه // اما جفتمون دلمون تنگه
وقتی یاد اون روزام می شکنم فقط همین // چپ و راست از اینور اونور میشنوم ازت رفیق
شنیدم هنوزم نسبت به اجتماع سردی // هنوزم تو لحظه دنبال یکی میگردی
هنوزم مثه قدیما نوشتهات بد نی // تلخیاتو می ریزی تو یه استکان تلخی
هنوز تنو می سپاری به سرمای بارون // جک تعریف می کنی با حرفای ناجور
هنوز این و اون دست میندازی مثه قدیم // با هزار تا حرکت ازبرگای پاسور
توی راهی رفتی انگار بقیشو مجبوری // هنوز فکر می کنی که به خیلیا مدیونی
دنیا شکستت صداشو فقط شنید قلبت // اره بدجوری شکستت ولی هنوز مغروری
هنوز صدات گم میشه // میون مردم میره دلت سری پر میشه
دم نمی زنی اما قشنگ میشه فهمید
چون هنوز مثه قدیما , چشات تو رو لو می ده // یه شکل و یه طور دیگه
هنوز لالایی می گی غمات و خواب می کنی // یه جوری تو خیابونا تاب می خوری
هنوز لاشخور از خیابونا پاک می کنی // هنوز دهن هر اشغال و صاف می کنی
هنوز همه دارن می خندن به قصه هات // چوب می کنن لاچرخ نوشته هات
من چند سالی بود کنارت نبودم مشتی // ولی خلاصه خوشحالم هنوزم هستی
هنوزم مثه قدیما بدون خط کشی موندی // هنوز مثه خاطرات خوب بچگیمونی
هنوز کلی ترس داری از پیر شدن // همه بزرگ میشن ولی تو بچه می مونی


کروس:
هنوز مثه قدیما بدون خط کشی موندی // هنوز مثه خاطرات خوبه بچه گیمونی
هنوز کلی ترس تو دلت از پیر شدن // همه بزرگ میشن ولی تو بچه می مونی [ x2 ]


ورس 2:
قبول من اصن نبودم مواظب تو // ولی تو مثه مرد باش پاشو مبارزه کن
میگی دلیل تموم مشکلات تو منم // باشه هرجور که می خوای محاکمه کن
اصن من باعث همه مسیرای کجتم // اصن من باعث همه رفیقای بدتم
من دلیل غمتم , من الکل شبتم // من باعث سه تا خط کج رو دست چپتم
من بودم که مردم , من زندگیتو بردم // این من بودم که حتی عشق تو رو کشتم
من بودم که گه زدم تو روزای با حال تو // من گرفتم حتی ازت دوستای پا کارت و
من بودم که ظلم می کردم به تنو باور تو // منم حتی دلیل غم پدر و مادر تو
منم حتی دلیل کبودی رو تن تو // منم حتی دلیل ریزش موهای سرت و
منم حتی دلیل شروع به هیپ هاپ و رپِ تو // من یادمه قشنگ اولین روز هد زدنتو
من بودم می گفتم لای کلمه ها تَب کنی // هر اعتراضی داری بنویسی و رپ کنی
من بودم می گفتم که تو نباید صبر کنی // باید همیشه تند بری حتی اگه چپ کنی
من بودم می گفتم که تو نباید صبر کنی // باید همیشه تند بری حتی اگه چپ کنی
نگاه تو از رو ایینه رو تصویر من ننداز // هر اتفاقی افتاده "تقصیر" من ننداز
تو بیست و یک ساله فقط یه تصویری تو آیینه // هر اتفاقی افتاده "تــقـصـیــــــر" من ننداز


کروس:
هنوز مثه قدیما بدون خط کشی موندی // هنوز مثه خاطرات خوبه بچه گیمونی
هنوز کلی ترس تو دلت از پیر شدن // همه بزرگ میشن ولی تو بچه می مونی [ x3 ]

« مـَســتـی »

ورس:
رفیق من امشب بد مستم // یا زیاد خوردم یا کم جنبم
پل تگری زدنو رد کردم // اصلا نمی دونم که با خودم چند چندم
من دچار سر دردم // تب دارم یه جورایی لش کردم
پی شکسته بندو این داستانا نباش // من بدجوری از خودم در رفتم
خیلی خوردم ولی هنوز نمردم // این الکل هنوز منو نکشتن
فراموش کارم ایرادم اینه // پیک خالیه جلومو میگم هنوز نخوردم
پریز پیک بعدو علی نسخ توئه // دم ساقی گرم و سبد پُرش
این که زیاد خوردم این نظر توئه // هر پیک پیکِ یه خبر نوئه
شاید ریختن اینا تورو خسته کنه // بده من بریزم از اول دست توئه
بخور نوش دم هرچی مستی خوره // بزار یه قصه بگم واست مزه کنه
یه یارو بود می گفتن پهلونه // هر روز می رفت تو یه قهوه خونه
دو تا بطری عرق و // دوتا استکان می خواست
می شست می خورد می رفت مست تا خونه
تا اون قهوه چی پرسید صبح تا می یای // تا اخر شبش که شل راه می یای
عرق یا ویسکی یا ودکا می خوای // چرا از هر کدومشون دوتا می خوای
گفت ما سه تا بودیم سه تا رفیق // قول دادیم هر جایی تنها بریم
جای هم بخوریم جای هم مست کنیم // جای خالی همدیگه بره پیک روی میز
گفت باشه ولی هرچی گشتم // گفتی سه تا اینا دوتاست و من تو شکم
یارو یه نگاه بهش کرد و بعد با لبخند // گفت این سهم اون دوتاست
من تو ترکم
"مَـسـتــی" راستی کولیا بردن // منم کولیم واسه همین جفت آوردم
یارو خیای مرد بود جای دونفر خورد // من چی بگم که قد دنیا خوردم [ x3 ]

« زنــدگـی هـیـپـــ هــاپی »

اینترو:
ما کلی زجر کشیدیم , کلی سختی
همین سختیا بودن که الان میتونیم بگیم مَردیم
این خیلی خوبه
ما هیپ هاپیا هممون شکلِ همیم , واسمون میکرفون یه دنیا عشقِ
میدونی پسر ..
ولی این رفیقا گَندِ ما باهاش میجنگیم اونقدری که شکستش بدیم


ورس 1:
چه روزگار گندی لحظات تلخ و غمگین // پشت هم به صف شدن و حاضرن با شمشیر
این قلب منو جر بدن اما ترس تو من نیست // من 5سالم بود اخرین باز ترسیدم از لَنگی
لاستیک دوچرخم چون ندادم ترجیح // که پشت چرخ بدی باشم اما باختم مشتی
چه میشه کرد حرفی // نمیشه زد وقتی
باشه هر چی کشکی // باشه هر کی کی
درویش قسم به ابروت , قسم به تار موت
قسم به روزایی که پر از فقر و ساده بود // قسم به عصای درمونده گدای کور
تو مرامم این نبود // شاد باشم دوست غمگین این نبود
با این که اندازه کافی زندگیم شیرین نبود // خنجرم تو جیب نبود
نامردی رو خوب دیدم , ولی تو وجود خستم نیس هنوز // ترس از هر گنده لات شاخی نی عمو
من تو کثافت جنگم ترس درگیری نمومد تو قلبم // قسم به تو درویش که هیشکی اهل شر نی وقتی سگشم
حتی اگه بالا بودم زور روی زیریم نبود // اونقدی که مشت خوردم خون توی بینیم نَموند
قسم به تو درویش که اهل دردسر نیستم اما دست تقدیر // ارزومو نشنید و پام تو جاده لغزید
پس حق داری که بزنی تو چشای من زل // اما محال که بشم توی راه شب گُم
این خیابونا یه عمر جفت من کفشمن // من از برم شاهراه ها و کوچه های تنگ و


کروس:
"زندگی هیپ هاپی"
بدون حد و مرز بدون ترس انتهای رنگ شب
"زندگی هیپ هاپی" 
زندگی چندتا مرد تو عمق درد اما سربلند بازهم
"زندگی هیپ هاپی"
بدون ترس بدون حد و مرز زنده تو آیینۀ شب
"زندگی هیپ هاپی" 
زندگیِ چندتا مرد تو عمق درد اما سربلند بازهم

ورس 2:
همه دور وریام می گفتن نرم سراغ شب // نرم تو راه خلاف نشم مچاله تر
نشستن گفتن از هر زیر و بم تو زندگی // اما خودم پرم بگین من از کجا بگم هان؟
از شب به شب بیدار // نخ به نخ سیگار
لب به لب لیوان
الکل سر به سر می زاشت با من // خط کج زیاد تو راه راست من ما کاشت
اما خواستم در بیام از نگاه به سختیا
از بیست و یک سال حسرت // بیست و یک سال دردم
تلخی های شهرم // بیست و یک سال جنگم
درد پشت و خنجر // زخم مشت تو فکم
3 تا کارتون دستم // استرس تو مغزم
از مرگ باورام // تنگ شدن جا برام
مرگ خواهرام برادرام // نفرینای شاهرگام
تو هر غروبی با اذان // یه درد بد تو سینه , یه درد لاعلاج
از نیازی که یه ادم اس و پاس به خون
از نیازی که یه جوون اس وپاس به خون داشت // من سرباز قماری بودم که اس و شاه نشون داشت
بی بی ام تو این قمار داشت حکم مادرم // هیپ هاپ لعنتی شد زندگی و باورم


کروس:
"زندگی هیپ هاپی"
بدون حد و مرز بدون ترس انتهای رنگ شب
"زندگی هیپ هاپی" 
زندگی چندتا مرد تو عمق درد اما سربلند بازهم
"زندگی هیپ هاپی"
بدون ترس بدون حد و مرز زنده تو آیینۀ شب
"زندگی هیپ هاپی" 
زندگیِ چندتا مرد تو عمق درد اما سربلند بازهم


ورس 3:
همۀ بازیکنا به صفشین که شروع شده بازی // محال محال حالا خالی بشه باطری
حالا که به گوش توام صابون من ماسید // باهاش حال کردی منم داغونتم داشی
بیست و هفت فروردین 69 یه جایی // افتاد اتفاقی یه اتفاق خاصی مامان من زایید
یه گوله اتیش // اتیشی که از اولش رو قانونا شاشید
برگرفته از کتاب قاتلای جانی // فهمید که خیابونا جای بچه ها نیست
اما باز دید بچه ها که پر می کنن لاتی // این به بعد چه خونایی که رو زمینا پاشید
این به بعد چه پولایی که تو قمارا خوابید // این بعد می فهمی که حق و چاپید
باید پول پس گرفت هر چند که باشه ناچیز // پسر چه حالی داره "زنـــدگــی هـیــپــــ هـــاپـــی"


کروس:
"زندگی هیپ هاپی"
بدون حد و مرز بدون ترس انتهای رنگ شب
"زندگی هیپ هاپی" 
زندگی چندتا مرد تو عمق درد اما سربلند بازهم
"زندگی هیپ هاپی"
بدون ترس بدون حد و مرز زنده تو آیینۀ شب
"زندگی هیپ هاپی" 
زندگیِ چندتا مرد تو عمق درد اما سربلند بازهم

« دوئــــل »

اینترو:
ما می خوایم "دوئــل" کنیم
حاضری ...


ورس 1:
اینا هموناین که جلوم گ*ِ میشن // با ترس از علی از ننه زاییده میشن
یالا بیاین دورم کنین منو بکشین // فکر کنین که واسه کشتن من جایزه میدن
تو نداری وجود فقط می بافی هی اراجیف // وقتی نزدیک تو میشم ازم میشی فراری
از علی می ترسی دل دیدنشو نداری // خفه شو لاشی تو جیگرشو نداری
من نمی ترسم از اونی که بستی به کمرت // من نمی ترسم حتی از صدمه زدنت
من اصن امثال شما جنگتونو دوست دارم // یالا بیاین بکشینم رنگ خون و دوست دارم
خیابونو دوست دارم دوست دارم که توش باشم // من حتی ادمای گَنگِتونو دوست دارم
من رد دادم پس اینکه ترس تو منه چرت محضِ // می تونم که سگ باشم تو همه جا تک باشم
فرار کن از من , فکر کن من پلیسم // تو مسیر من نمون که ترمزم بریدست
وقتی چشای من میشه خیره به تو می ر*ی // بدون هیچ حرکتی یه گوشه ای میشینی
من بیست و یک ساله به این دنیا دیهِ دادم // پس گُه نکن تو اعصابم دیه تو چیزی نیست
بزن بریم هر جایی که عشقته مشتی // تو دشمن منی من و می کشی یا میمیری


کروس:
دشمن مجبورییم که گاهی کار و ول کنیم // زندگی کنار ادم عادیا رو ول کنیم
تو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه // تکون بده هیکلتو ما می خوایم "دوئــل" کنیم [ x2 ]


ورس 2:
بدون فرقی نمیکنه رنگ من با رنگ تو // اما پر از تفاوت جنگ من با جنگ تو
جنگ من با لحظه ها و خاطرات تلخ // درگیری با مزه ها و مایه ات تلخ
دنیا خیلی تو تلاش زیرمو بگیره // تا اینجاشم که ایستادم شیرمو کشیده
من نوشتم جنگ من با گنده تر از توِ // جنگ من یه فریاد از عمق تعصب
چشای تو دنبال یه ماشین یه پولداره و // چشای من دنبال یه قیصری که خون داره
من و صدام ت*ای هرکی چپِ کَندیم // اما تو ادعات هنوزم ازم می ترسین
تیکه تیکه های قلبم وَره وَره ریخت // من و سکوت و جنگ با تن قمه ای
من هر جایی که بخوای همراه تو می یام // ترس ندارم از هیچ ننه قبه ای
وایسا هنوز مونده , من اتشیم بدنو زندگی سوزونده // من و خوب کوبونده
شاید همون غروری که پای کار منِ // دلیل موجه واسه جایگاه منِ
اون که واسه تو گُندست خ*یه مال منه // دوست داره که خودشو به جای ما بزنه
پس باید زندگی کنار عادیا رو ول کنیم // تکون بده هیکلتو ما می خوایم "دوئــــــل" کنیم


کروس:
دشمن مجبورییم که گاهی کار و ول کنیم // زندگی کنار ادم عادیا رو ول کنیم
تو دنیای من و تو یه رنگ خون شبیه // تکون بده هیکلتو ما می خوایم "دوئــل" کنیم [ x2 ]

« خـــاکــــ ســـرخ »

ورس:
نپرس چرا قول دادم مشتی // چرا علی بعد قرصا نخندید
چرا با یه کام کل دنیا می چرخید // یه بار به کام ما دنیا نچرخید
نپرس چی شد کی مرد کی کشت کی باخت کی برد کی تخمی شد
اون که لاشخور بود همیشه سیر می خوابید جنازه ی بقیه رو می برد می خورد
نپرس منو مدام گله هاتو می دونیم // حرفای مونده تو دل پاک و می خونیم
چرا عوض شد جای کروات و گیوتین // چرا عوض شد جای ژنرال و پیزوری
کی خشت رو خشت میزاره کی خاج میشه // کی میگیره تو خیابونا کی باج میده
اون که تا دیروز نمی تونست راه بره الان // مثه اقاها جلو تو ویراژ می ده
نپرس چرا قانونا دیکته شدن // چرا خون یه سری بی گناه ریخته شدن
خبر مرگ جوونای کشور و // روزنامه نوشت با تیتر بلند
چرا جای زخم ما خشک نمی شد // گردن ما مثه اونا درشت نمی شد
یه طرف دیگه یه نفر از گشنگی مرد // یه طرف دیگه یه نفرم کشته می شد
یه طرف دیگه خورجین غم بود کلنگ // یه جا دیگه مرفین و رگ بود و سرنگ
نپرس تا غمامو خوابش کنم // بذار غم مرگ سید وچالش کنم
بذار خلوت کنم با خود خر نفهمم // تا کثافت کاریامو پاکش کنم
من سوژه ی خوبی شدم واسه فیلم دیدنات // صدا منو می شنوی بعد جیرجیرکا
بسه دیگه نمک رو زخمم نپاش // سیخ شدی تو چشم منه هیچی ندار
اون که می گفتن تا ناموس بوش می پیچه // نوک چاقوش چل دفه گوشتی میشه
الان کجایی ببینی موش میگیره // توی توالت هاست اخرم توش میمیره
الان مرد جنگ تو خونه رو بالش //زور خونه نهایتن توالته
از قهوه خونه ها بوی شیشه می یاد // از مسجدا بو هنرپیشه می یاد
منم خلاف شدم یه جوری تقاص دادم // یه خلافی که نمی تونم غلاف باشم
هنوز واسه همه مستیام شراب دارم // چند وقتی هست خواب شبو طلاق دادم
هر وقت که از این دم میگیرم // احساس می کنم بوی گند میگیرم
یه گوشه می شینم فازه غم میگیرم // نیگا به ثانیه ها که ساعت چند می میرم
من همه این خیابونا رو شربازیشو کردم // بسیج تا شهرداری شهرداری تا بهمن
حتی کوچه ها بخوای الواتیشو رفتم // علی بعد کلی داد و شر بازی شد "هفت خط"
اما یه سری هستم خیلی سر راستن // هرچی ما می کاشتیم اونا برداشتم
یارو امروز منو تورو به گوه کشید // کلی کلاه برداری کرد فرداش رفت
پلیس یالا برو اونا رو بگیر // پلیس برو دزده پولا رو بگیر
پلیس منو بی خیال شو // مشتی باعث ریخته شدن خونا رو بگیر

« حـــالا وقتــِ خـــوابـــ نیستــــ »

ورس 1:
مش کریم من اومدم // از همین الان شروع کن
دلم پره واسم بگو مثل دفعه قبل // که کلی حرف زدی برام
بگو از قدیم ترا // یه منم یه تو هیچکی نیست اصلا" اینورا
برام از زندگی بگو , از حرفهایی بگو // که میشه دل بدی بهشون
از بوی خاک خیس // زیره نور ماه که هیچی جاشونو نمیگیره واسی سورنا رفیق
از لالایی بگو صدای بابایی بگو // از باقالی فروش خسته با گاری بگو
از بازیای رویایی آتاری بگو // از قره قوروتای شور بازاری بگو
از دایی ها که کوچیکا رو کول میکنن // از اون شیشه هایی که با توپ خورد میشدن
از جوجه رنگی ، دوچرخه زنگی // دست کثیف ، بعد رد خط زنجیر
از سمباد ، با اون شلوار بگی // از لوک خوش شانس و اون حرفهای رپی
از اون گوریل که با آدما تو رگی بود // از اون پلنگی که نمیکشت و صورتی بود


کروس:
پیره مرد چی شده؟ چرا تو داغونی؟ // پیره مرد داد بزن ، چرا انقدر آرومی؟
بوته های باغچه همه خشک شدن ، چی شده؟ // بگو هنوز زنده ای و منتظر بارونی [ x2 ]


ورس 2:
نگفتی چشام قراره نم بگیره // نگفتی دلم قراره غم بگیره
قراره لباس تنم ، خونم پاشیده شه روش // نگفتی ، آرزوها قراره شاشیده شه توش
بعده درس خرداد شاد کردی قلبمو با تیر ماه // نگفتی میخوان بزنن قلبمو با تیر ما
کلی خودمونو توی شخصیت ها جا زدیم // گفتی تو چوپان دروغگو حکم گله رو داریم
نگفتی ، نگفتی ای کاش مگیفتی // اما ما نفهمیدیم تو داشتی انگار میگفتی
نگاهت آروم بود ته چشمات حرفی بود // ما نفهمیدیم تو داشتی انگار میگفتی
سوال میکردم گفتی کتک میخوای حتما" // زمین خوردم کمک خواستم گفتی کمک میاد بعدا"
تفنگ باز کردم ، تو هیچی بهم نگفتی // نگفتی قراره روزی تفنگ بیاد سمتم
بهم جرأت دادی تو دادی بال به من از قصد // گفتی مخت تو سرت و کار بزن حتما"
حرف زدن یادم دادی خاک پاتم مش کریم // نگفتی قراره روزی لال بشم از ترس
پاشو چرا خوابی؟ بزن قدم توی ایوون // مش کریم من دیدم کلی جسد توی میدون
گفتی یه دنیا سلول تو بدن هر آدمه // اما من دیدم یه دنیا بدن توی سلول
حس میکنم تنهام دیگه با ما رد پات نیست // مش کریم بلند شو ، "حــالا وقــت خــواب نـیـست"


کروس:
پیره مرد چی شده؟ چرا تو داغونی؟ // پیره مرد داد بزن ، چرا انقدر آرومی؟
بوته های باغچه همه خشک شدن ، چی شده؟ // بگو هنوز زنده ای و منتظر بارونی

« بــعـد از مــن »

ورس 1:
وقتی من شکستم هیشکی پشت من نبود // هیشکی دست دراز نکرد به سمت من واسم نموند
تنها موندم وقتی می شد پشت به پشت چشم کبود // هیشکی پشت من نبود هیشکی ت*مشم نبود
روزی هزار تا صفحه پشت سرم میزاشتن // مانع توی راه واسه ی کشتنم می کاشتن
اما من می گفتم تلاش دشمنم بی فایدست // با این هزار تا صفحه مستند می ساختم
هر روز بیشتر درد من تو قلبم // آدمای شهر من قبر من رو کندن
من تو این جهنم همه رویاهامو کشتم // همین دستشو ول کردیم دنیا ما رو گم کرد
کمه اون برادر که توی جنگ من بره // کمه اون برادر که بوی معرفت بده
به خدا قسم نخواستم هیچ زمانی خم بشم // اسیر غم بشم درگیر ماتم بشم

کروس:
وقتی دل میگیره وقتی لحظه میره // وقتی یکی مثل من که تو جوونی پیره
چشاشو می بنده رو به آسمون میشینه // قشنگیای مردنو توی خواب می بینه


ورس 2:
الان که من مردم جسم منو بردن
این اهنگ و یه جا بشین گوش کنش با فرصت // برو تو اتاق من درو ببند پشت سرت
حرف دارم باهات حسابی بگیر بشین محکم // کنار تختم چن تا کشو ان بازشون کن
اولی چند تا کتاب قدیمه یادشون خوش
روزای خوب تو برق صنعتی // اه چقد که سخت بود این درس لعنتی
تو کشوی دوم چند تا عکس تو البوم // خیلی آروم صفحه ی آخرش رو باز کن
این عکس همه دنیا رو به چشم من مه کرد // این چشای لعنتی قلب داداشو له کرد
روزا که نبودی تنها بودم با عشقم // اما خیلی راحت اونم منو ول کرد

ورس 3:
بی خیال
کشوی سوم و باز کن داش گلم ای ول
تو کشوی سوم یه عالم شکایت // چند تا قصه تلخ چند تا کتاب از هدایت
چند تا شعر تلخ چند تا گله از رفاقت // یه توتون با یه پیپم واسه ی فراغت
چندتا کام می گیرم میریم واسه ی ادامش // نبینم اشک بریزی اون اشکاتو پاک کن
مث مرد برو به سمت کشوی چهارم
چند تا یادگاری از حسین پناهی // چند تا فیلم هالیوودی چند تا کیمیایی
چند تا سی دی مهمتر اون طرف تو ساکن // آروم بردار خط نیفتن کارای توپاکن
یادگار خاطرات خوب قدیمامن // یادگار خاطرات خوبه من تو پارکن
خوب چشاتو قفل کن تو کشوی پنجمم // این نوشته های منن واسه درد مردمم
اونا که تونستن روزای منو شب کنن // همونا که تونستن قلبم رو غرق غم کنن
یالا مهدی پاشو کشو رو ببند // این به بعد بجنگ رو به مشکلات بخند
مغرور باش داداش تو همیشه محکم بود // این به بعد بجنگ رو به مشکلات بخند

کروس:
وقتی دل میگیره وقتی لحظه میره // وقتی یکی مثل من که تو جوونی پیره
چشاشو می بنده رو به آسمون میشینه // قشنگیای مردنو توی خواب می بینه